Piana izolacyjna zawiera dwa komponenty, które łączą się w środowisku odpowiedniego ciśnienia i temperatury dając mieszaninę zawierającą ogromną ilość pęcherzyków powietrza wytworzonych przez substancję spieniającą. Umożliwiają one rozprężenie struktury w granicach 150 wielokrotności objętości wyjściowej.

Pianka izolacyjna wyróżnia się większą wydajnością w porównaniu z pozostałymi metodami ocieplenia np. mineralną wełną o znacznie niższych parametrach, która umożliwia przepuszczalność powietrza w miejscach styku poszczególnych fragmentów. W wyniku tego zjawiska dochodzi do kontaktu powietrza zewnętrznego oraz z wnętrza pomieszczenia i odkładania się wilgoci, która w znaczący sposób obniża możliwości izolacyjne wełny. Natomiast metoda natryskowa ma zastosowanie zarówno w środowisku suchym, gdzie używamy techniki otwartej struktury komórek oraz w środowisku wilgotnym, gdzie sprawdza się zamknięta struktura komórek. Dzięki jednolitej warstwie materiału nie traci ona swoich właściwości i zapewnia trwałą izolację i stałość właściwości. W przypadku wełny mamy do czynienia ze zjawiskiem uciekania powietrza natomiast w metodzie natryskowej nieznaczny przeciek obserwujemy jedynie w metodzie struktury otwartych komórek. Wyższe koszty związane z metodą natryskową są rekompensowane niezawodnością tej technologii i w szybkim czasie pozwalają na osiągniecie spektakularnego efektu. Sprawna aplikacja pozwala na uzyskanie jednolitej warstwy bez konieczności kotwienia, które musimy przeprowadzić w przypadku zastosowania mineralnej wełny.

Dodatkową przyczyną nadmiernej utraty ciepła jest nieszczelność montażu wełny przez co tracone są coraz to większe jego ilości. Dokładność i precyzyjność aplikacji wymaga doświadczenia i wysokich umiejętności i dla wielu ludzi może stanowić istotny problem. Mimo, iż obecnie izolacja pomieszczeń za pomocą tego materiału cieszy się największą popularnością, to właśnie metoda z wykorzystaniem pianki poliuretanowej zapewnia łatwy, sprawny a co najważniejsze wydajny i niezawodny sposób zabezpieczenia przed niechcianą utratą ciepła.

Możemy wyróżnić dwa typy tego tworzywa. Typ pianki ze strukturą otwartych komórek jest miękki i ma szczególne zastosowanie w suchych pomieszczeniach, gdzie umożliwia dyfuzję pary wodnej przez materiał. Natomiast sztywna pianka ze strukturą zamkniętych komórek jest idealna dla wilgotnych pomieszczeń, stanowi w nich skuteczną barierę przed otaczającą parą wodną.

Planując zastosowanie tej metody należy mieć na uwadze powyższe wytyczne i ściśle przestrzegać zaleceń wystrzegając się zastosowania np. w suchym pomieszczeniu struktury komórek zamkniętych. To gwarantuje osiągnięcie zamierzonego efektu i skuteczną izolację o stałych parametrach.